راستش را بخواهید هیچ حالم خوب نیست

ظاهر داری تنها کاری ست که این روز ها عجیب به پیش گرفته ام

یه وقت هایی که تنها می شوم

به خودم می گویم واقعا فکر می کنی که چی مثلا ؟!

با این خنده ی مسخره ، با این قیافه ی ریلکس می خوای چی رو ثابت کنی؟!

می خوای بگی من خی لی اوکی ام و هی چیم هم نیست ؟!

غلط کردی ، جمع کن این بساط ظاهر داریت رو

می خوای تا کی سر خودت رو گول بزنی که حالت خوبه ؟!

تا کی می خوای انقدر سفت وایسی و بگی

"من تحمل می کنم. من صبر می کنم. من می تونم. حالا می بینی!"

می دونم با این همه ظاهر داری هی حالم داره بدتر می شه

اما بنظرم تنها کاری که می تونم آلان انجام بدم

که حال اطرافیانم ، مخصوصا صدف ُ ملیکآ ُ فهیمههُ محدثه ُ فاطمه ُ ..

رو بد نکنم یا یه جاهایی بدتر نکنم همین ظاهر داری ِ 

و تصمیم گرفتم خی لی سفت تر به پیش بگیرمش

انقدر که بیایم و بگویم حال من خوب است، خوبِ خوب ..

و همان تیکه کلام ِ مسخره ی ِ این روزهایم :

اُ اُ ..

+  عآطی دیشب بهم گفت نخند بابا ، گریه کنی سوز و غمش کمتره !